The Sims
Σύμφωνα με το wikipedia το εν προκειμένω παιχνίδι ανήκει
στην κατηγορία των video games στρατηγικής και προσομοίωσης ζωής. Σε μια
σύντομη περιγραφή, το παιχνίδι περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός Sim του οποίου
τα χαρακτηριστικά εξωτερικά (εμφάνιση) και εσωτερικά (φιλόδοξος, έξυπνος,
τελειομανής κ.α.) τα επιλέγει ο παίχτης. Στη συνέχεια, τοποθετείς το Sim σου σε
μια κατοικία την οποία αρχικά διαλέγεις με βάση τα χρήματα που σου
δίνονται για να ξεκινήσεις τη ζωή σου. Είναι λίγα, έτσι πρέπει να συμβιβαστείς
με μια στενόχωρη γκαρσονιέρα με φθηνά έπιπλα και υποφερτή διαρρύθμιση. Εκεί θα
πρέπει να εγκατασταθείς και να βρεις μια δουλειά έτσι ώστε να συντηρείς την
αφεντιά σου και το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου. Είναι εκπληκτική η ποικιλία
καριέρας που μπορείς να ακολουθήσεις ανάλογα βέβαια και με το expansion pack
που μπορεί να προσθέσεις στο παιχνίδι σου, μπορείς να γίνεις από μάγειρας,
μέχρι αστροναύτης.

Κάπως έτσι πρέπει να εκπληρώσεις το όνειρο της ζωής σου το
οποίο έχεις προεπιλέξει μαζί με τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα σου όπως
προείπαμε. Σιγά σιγά λοιπόν περνάς από στάδια, παίρνεις προαγωγές ανάλογα με τη
διαγωγή σου και την εκπλήρωση ευκαιριών που σου δίνονται στο παιχνίδι, μαζεύεις
και λεφτά, εδώ σε πληρώνουν κάθε 3 μέρες (σε χρόνο Sims) και ποτέ δεν σου
κόβουν από το μισθό ή σε απολύουν χωρίς λόγο κάτι που αποδεικνύει περίτρανα την
κακή προσομοίωση ζωής που έχουν δημιουργήσει σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής
μας. Όπως και να χει, πάνω κάτω έχεις να κάνεις με ότι ακριβώς κάνεις στην
πραγματική σου ζωή. Από το να εκπληρώσεις τις βιολογικές σου ανάγκες, πείνα,
διασκέδαση, υγιεινή, διασκέδαση, ξεκούραση κλπ, μέχρι να βρεις το ταίρι σου και
να κάνεις οικογένεια για να γεμίσει κουτσούβελα το φτωχικό σου.
Εκεί που θα ήθελα να εστιάσω είναι στο γεγονός ότι ο παίχτης, έχει
τη δύναμη να διαλέξει τον χαρακτήρα του Sim που δημιουργεί, αυτό
περιλαμβάνει ακόμη και δυνατότητες όπως το να είναι εκ γενετής μάγειρας, ή να
έχει την τάση να ζωγραφίζει κλπ που σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια της ζωής που
πρόκειται να ξεκινήσουν θα έχουν μια έφεση στις δυνατότητες που έχουν
επιλέξει ήδη και θα διεκπεραιώσουν ευκολότερα δηλαδή γρηγορότερα κάποιες
εντολές του παίχτη πχ. αν έχεις διαμορφώσει το sim σου ως πανέξυπνο, τότε θα
μπορεί να διαβάζει γρηγορότερα κάποιο βιβλίο. Μένω εδώ διότι έτσι κι αλλιώς το
παιχνίδι με τον καιρό έχει εξελιχθεί τόσο πολύ που δεν είναι δυνατό να
περιγράψω με λεπτομέρεια το περιεχόμενό του μέσα σε τρεις παραγράφους.
League of Legends
Πρόκειται για ένα ομαδικό παιχνίδι το οποίο απαιτεί σύνδεση
στο διαδίκτυο. Το παιχνίδι είναι απλό, δύο χωριά τα οποία βρίσκονται σε πόλεμο
προσπαθούν να προστατεύσουν την περιουσία τους με νύχια και με δόντια
κυριολεκτικά μετατρέποντας τη γη τους σε πεδίο μάχης. Οι παίχτες χωρίζονται σε
δύο ίσες ομάδες των τριών ή των πέντε ατόμων (3v3, 5v5).Από τις 13 Νοεμβρίου 2012 υπάρχουν 107
διαφορετικοί ήρωες με διαφορετικές ικανότητες ο καθένας, από τους οποίους
μπορείς να διαλέξεις.

Οι ομάδες τάσσονται στις δύο άκρες του χάρτη και ξεκινούν από ένα σημείο το οποίο ονομάζεται Spawning Pool δίπλα στην καρδιά του ΄΄χωριού΄΄ η οποία ονομάζεται Nexus. Ο αγώνας τελειώνει όταν κάποιο από τα δύο Nexus κατασταφεί .Για να συμβεί αυτό κάθε ομάδα πρέπει να περάσει από μια σειρά εμποδίων που ονομάζονται Turrets.Αυτά είναι οι σταθεροί υπερασπιστές του χωριού και βρίσκονται πάνω σε ένα μονοπάτι το οποίο καταλήγει στην βάση (πλατεία του χωριού) και το οποίο μονοπάτι ονομάζεται Lane.Καθώς εξελίσσεται το παιχνίδι, οι παίχτες ανεβαίνουν επίπεδο, σκοτώνοντας αντιπάλους, με τα 4 διαφορετικά ξόρκια που διαθέτει ο κάθε ήρωας, αλλά και minions.Τα minions είναι μικρά τερατάκια τα οποία ξεκινούν από την πλατεία εξαγριωμένα και έτοιμα να θυσιαστούν για την πατρίδα τους. Σου προσφέρουν και αυτά τον οβολό τους καθώς το πουγκί με τα χρυσά τους νομίσματα σκορπίζεται τη στιγμή που αφήνουν την τελευταία τους πνοή. Με τη σειρά του ο χρυσός χρησιμοποιείται από τους παίχτες για να αγοραστούν πολεμικά εφόδια.

Η φιλοσοφία του παιχνιδιού είναι πολύ βαθύτερη από αυτή την
επιφανειακή περιγραφή μου. Θέλω μόνο να υπογραμμίσω το γεγονός ότι, το παιχνίδι διαθέτει πολλούς διαφορετικούς
ήρωες οι οποίοι διαφέρουν ως προς τις δυνατότητές τους, και ο παίχτης μπορεί να
διαλέξει εκείνον ο οποίος τον καλύπτει έτσι ώστε να διεκπεραιώσει εδώ την
αποστολή του, να ζήσει και να προστατέψει το χωριό του.
Τα δύο παιχνίδια αν και εκ πρώτης όψεως διαφέρουν τρομακτικά,
αναφέρονται σε διαφορετικό κοινό, απαιτούν διαφορετικές δυνατότητες προκειμένου
να ασχοληθείς με αυτά, έχουν άλλη δομή και χαρακτήρα. Το μόνο κοινό τους σημείο
κατά την άποψή μου είναι αυτό που πρέπει να επιλέξεις εσύ το παίχτη,
διαμορφώνοντάς τον βάση της δικής σου επιθυμίας. Ανάλογα με τις δυνατότητες που
θέλεις να έχει θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα έχεις μια καλύτερη ζωή
εκπληρώνοντας το σκοπό σου και νικώντας τη μάχη αντίστοιχα.
Το ψυχολογικό κομμάτι των δύο παιχνιδιών είναι αυτό που με
προβληματίζει. Εγώ το βλέπω ως μια καθαρή ένδειξη της υποτιθέμενα σωστής και έντιμης από τη μια και ίσως
πονηρής-άγριας-εξωπραγματικής (μαγεία, ξόρκια) πλευράς της ζωής από την άλλη.
Το Sims σου παρομοιάζει τη ζωή με μια πανέμορφη
πόλη στην οποία όλα λειτουργούν ρολόι, οι άνθρωποι ανταμείβονται για τον κόπο τους, βρίσκουν
εύκολα χρήματα, σπίτια, όλες τις ανέσεις, το άλλο τους μισό, είναι γενικότερα
μια ρομαντική πλευρά της ζωής που κάθε άλλο παρά ανταποκρίνεται στην
πραγματικότητα. Από την άλλη το League of Legends, σε μεταφέρει στην εποχή που δύο χωριά
δεν είχαν τίποτα άλλο να κάνουν παρά να μαλώνουν για το ποιος θα κερδίσει
περισσότερη γη, ποιος θα εκμεταλλευθεί το ποτάμι, ποιος θα χρησιμοποιήσει την
πιο αποτελεσματική στρατηγική για να κερδίσει, κάτι το οποίο φέρνει στο νου πολλές
περισσότερες εικόνες από την καθημερινότητα και την πραγματική ροή ζωής.
Σε ένα λοιπόν πολύ πιο γενικευμένο συμπέρασμα, μήπως επιστρέφουμε
στη λογική της εποχής που ο έμπορος σκότωνε τον συνάδελφό του για να μεγαλώσει
το κέρδος του; Στην εποχή που μαλώνουμε για το ποιος έχει τα πιο πολλά; Σε
περίπτωση που αυτό ισχύει, τότε εμείς είμαστε αυτοί που θα μείνουν με το λεηλατημένο
χωριό, τα καμένα σπίτια, τις κατεστραμμένες περιουσίες, και τον πληγωμένο
εγωισμό. Γιατί δεν είμαστε άλλοι από εκείνους που τους ρήμαξε κάποια κυβέρνηση,
κάποιο ερασιτεχνικό καθεστώς με χίλιες δυο λάθος στρατηγικές και ουσιαστικά
μηδενική προσπάθεια για ανάπτυξη. Είμαστε ένα σύμπλεγμα των Sims που τους έχουν μάθει ένα τρόπο ζωής, να είσαι στην ώρα σου
στο σχολείο , να μπεις στο πανεπιστήμιο, να βρεις μια δουλειά να πιάσεις ένα
σπίτι να βρεις ένα καλό παιδί, να παντρευτείς, να κάνεις οικογένεια, να πάρεις
σύνταξη και στο τέλος να καταλήξεις στο εξοχικό παρέα με τα εγγόνια σου, την
πισίνα σου και τα δύο σκυλιά σου- το παραπάνω δε διαφέρει και πολύ από τη
διαφήμιση του βιταμ με την χαρούμενη οικογένεια γύρω από το Κυριακάτικο
τραπέζι. Είναι η ζωή όπως σου παρουσιάζουν ότι είναι όμως πρόκειται για ψέμα,
έτσι καταλήγεις να διαλέγεις είτε να
γίνεις ένα τανκ έτσι ώστε να αντέχεις στα χτυπήματα, είτε μια ζωή να δίνεις και
να προστατεύεις, είτε να κλέβεις και να βγαίνεις από ύπουλα σημεία για να
ξαφνιάσεις τον εχθρό, είτε να ντύνεσαι με όλα τα όπλα του κόσμου για να αφήσεις
μόνο στάχτες στο πέρασμά σου. Είτε δηλαδή να παίξεις το άλλο παιχνίδι, το LoL και να χαίρεσαι με το εικονίδιο που
γράφει VICTORY ικανοποιώντας έτσι τις κρυφές σου επιθυμίες να
διαλύσεις τον κόσμο γύρω σου για να νιώσεις καλύτερος άνθρωπος… Τα υπόλοιπα
συμπεράσματα δικά σας.
Τσολερίδου Ιωάννα *
Βασικά δεν θα το έκρινα έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο ίδιο παράδειγμα μπορούν με αυτόν τον τρόπο να μπουν και άλλα παιχνίδια ή αθλήματα.
Ας πάρουμε για παράδειγμα και κάτι πιο πολύπλοκο στην περίπτωση που το βάλουμε σε αυτήν την διαδικάσία.
Το ποδόσφαιρο. Και σε αυτήν την περίπτωση έχεις δύο μεριές που "συγκρούονται" για ένα και μόνο σκοπό. Την νίκη.
Αν προσπαθήσεις να βάλεις στο παιχνίδι και τους φιλάθλους και τον φανατισμό πολλές φορές που τους διακρίνει τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίεργα και πολύπλοκα για να τα εξηγήσεις.
Πιστεύω ότι όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες οι οποίες είναι με την μορφή διαγωνισμού κρύβουν μέσα τους την επιθυμία όχι να διαλύσουμε τα πάντα γύρω μας και να νιώσουμε καλύτερα αλλά να αναδειχτούμε ως κυρίαρχοι στον άλλο.
Να είμαστε εμείς δηλαδή οι ανώτεροι από τους άλλους.
Και αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που το συναντάς παντού στην φύση. Και ο άνθρωπος είναι ζώο, αλλά έχει λογική. Παρόλα αυτά παραμένει "ζώο" και τα ένστικτά του δεν μπορούν να φύγουν έτσι εύκολο. Είναι στο DNA μας όπως και να το κάνουμε.
Αυτό γίνεται λόγω της ανάγκης του ανθρώπου να ανήκει κάπου. Κάπου που να έχει κάποιους να τον νοιάζονται.
Μετά τίθεται το θέμα της "αρχηγίας της ομάδας". Αυτοί που νιώθουν ότι θέλουν έναν ηγέτη/αρχηγό από πάνω τους, δεν κάνουν τίποτα.
Αυτοί που νιώθουν όμως ηγέτες προσπαθούν με διάφορους τρόπους να ανέβουν ιεραρχία. Στο τέλος θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τον παλαιό αρχηγό ("Alpha Male" στο ζωικό βασίλειο).
Και σαν ομάδα θα θέλουν να "επεκταθούν" εις βάρος πάντα μιας άλλης ομάδας.
Συγνώμη για τις σκόρπιες σκέψεις αν δεν βγαίνει νόημα κάπου :)
Μάνος Ζ.